Tja, een oud huis, met een oerwoud-tuin en een studentenhuis verleden… Dat is natuurlijk garantie op de nodige medebewoners in de tuin en waarschijnlijk ook het huis.
In de tuin hebben we al heel veel vogels, vlinders en zelfs regelmatig een eekhoorn gespot! Binnen kwamen we wel wat plekken in het plafond tegen waar duidelijk ooit wat gezeten had. Soort van nestjes met hazelnootschilletjes en zelfs een keer 3 kaalgevroten maiskolven! Maar verder nog niets gespot.
Maar dat kon natuurlijk niet lang goed gaan. Toen ik onze klushulp vroeg om het plafond eruit te trekken in het achterste deel van de hal hoorde ik snel gevloek. Wat bleek, het plafond bestond uit 3 lagen gips met een soort van polyester matje er tussen.
Opgeven deed het plafond dus niet zo maar. Iets wat begon als een 30min klusje, kostte ineens een 6 uur.
Naarmate we verder bij de achtergevel kwamen, begon het steeds meer te stinken naar urine. We dachten dat het het riool was, maar helaas. De onderste laag gips zat vol schimmels en vocht. Toen ik deze savonds van het plafond trok, zag ik in een ooghoek wat zwarts naar beneden vallen.
Ik kijk naar beneden, was het een rat die aardig in paniek was!
Daar sta je dan, lekker klassiek op een keukentrap, te kijken naar een rat die alle kanten op schiet van de stress.
Dus ik de trap af, ging madame op de trap zitten. Na wat gegoochel heb ik haar naar buiten weten te jagen, en nu zit je al te denken, hoezo “haar”?
Nou… In de rommel die nog meer naar beneden kwam, zag ik later deze twee kleintjes liggen. Als echt stadsmens kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om ze te verzuipen, dus heb ik ze helemaal achterin de tuin gemikt met de wetenschap dat ze dat zeer waarschijnlijk toch niet gaan overleven.
“Als echt stadsmens kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om ze te verzuipen, dus heb ik ze helemaal achterin de tuin gemikt met de wetenschap dat ze dat zeer waarschijnlijk toch niet gaan overleven.”
Schitterend 😀